Vrolijke muziek is alleen te verteren als je zelf ook vrolijk bent. Wie verdrietig is, wil getroost worden met een stemmig stuk. Dat werkt als een medicijn, als de jenever die je opwarmt. We kennen Offenbach natuurlijk vooral als een operettecomponist, maar voordien was hij een goede cellist. De tranen van Jacqueline schreef hij voor zichzelf. Ik ben vooral dol op de uitvoering van Harriet Krijgh. Er zit iets onontkoombaars in haar spel, een ontroering waaraan ik niet kan ontsnappen. ' 'De Amerikanen keken reikhalzend uit naar nieuwe muziek' 'Ik wil toch ook een lans breken voor de muziek van nu. In dit geval van de jonge Amerikaanse componist Andrew Norman. Afgelopen zomer was ik in de Verenigde Staten, omdat een neef van mij ging trouwen in San Francisco. We besloten er een roadtrip aan vast te plakken naar Los Angeles. Ik wilde graag het Los Angeles Philharmonic zien, met dirigent Gustavo Dudamel, in The Walt Disney Concert Hall. We vielen met de neus in de boter. Er was een festival met Amerikaanse klassieke muziek van nu.
In Nederland heb je dan toch altijd het gevoel dat je tot een geheim genootschap behoort, maar in Los Angeles hingen een sfeer van: hier gebeurt het. De bomvolle zaal keek opgewonden en verwachtingsvol uit naar al die muziek die voor het eerst te horen zou zijn. De hoofdmoot van het programma waren grootheden als Philip Glass en Bryce Dessner. Maar daar ergens tussenin zat een strijkkwartet van Andrew Norman. Het is geen zondagochtendmuziek, zoals Mozart. Zijn orkestwerk Play is een hallucinante achtbaan met gewelddadige uitspattingen. Maar dat strijkkwartet kreeg het meeste applaus van alle stukken. Ik heb hem gemaild of het niet in Nederland uitgevoerd kon worden, maar hij heeft nog geen tijd om er de nodige correcties in aan te brengen voor een definitieve uitgave. ' 'De underground heeft de klassieke muziek ontdekt' 'Het slot van Mendelssohns Vierde Symfonie, de Italiaanse, is in mijn oren het meest dansbare stuk klassieke muziek dat ik ken. Een paar jaar geleden hielden we in Amsterdam, in een grote loods, een Classical Music Rave.
Ook muzikanten trekken eropuit, op zoek naar inspiratie en muzikaal avontuur. Floris Kortie ontmoet pianiste Celia García-García. Zij is dol op de volksdans tarantella, maar… rleggen we onze grenzen. Floris Kortie ontmoet cellist Karel Bredenhorst. Hij is altijd op zoek naar ritmes van over de hele wereld en… Floris Kortie ontmoet sopraan Laetitia Gerards (1993). Zij heeft de grote wens een keer op te zingen met een gospelkoor. Deze uitdaging wordt werkelijkheid door de muzikale ontmoeting met het ZO! Gospel Choir. Als kind… Floris Kortie ontmoet de Nederlandse pianiste Lestari Scholtes. Al van jongs af aan is Lestari gefascineerd door de klank van de piano. Nadat ze als vijfjarige op het NOS Journaal het bericht van het overlijden van de… In de zomer verleggen we grenzen. Ook muzikanten trekken erop uit, op zoek naar inspiratie en muzikaal avontuur. Floris Kortie ontmoet violiste Emma van der Schalie in de tango-hoofdstad van Nederland: Rotterdam. Voor… rleggen we onze grenzen. Floris Kortie ontmoet de Nederlandse violist Daniel Rowland.
Oftewel een hele nacht doortrekken met een lichtshow, een goede installatie, een paar deejays – het duo Mengel & Berg – drank en drugs. Dan denk je eerst: "Dat kan niet op klassiek. " Toch waren er zeshonderd mensen op afgekomen door de stromende regen. Dus het kan wel. De underground heeft klassieke muziek ontdekt. Dat zie je ook aan de populariteit van zoiets als de Yellow Lounge. ' Lees en luister ook De favorieten van Mike Boddé Sterk verhaal De hond van Bruckner In de spotlights Jan-Willem Rozenboom Top 24 Tijl Loves Klassiek De favorieten van Karin Bloemen Top 10 Duivelse muziek