Nu is hij vb de hele tijd zijn tong heel ver aan het uitsteken. In het begin hebben we dit gemotiveerd, ik stak mijn tong uit naar hem en hij begon dit terug te doen. Heb ik het nu zelf in de hand gewerkt dat hij meer met zijn tong speelt dan geluidjes te maken? Hij kan verder ook wel goed speeltjes aanpakken en ook af en toe al van het ene hand in het andere doorgeven. Ik maak me toch wel wat zorgen, is het normaal dat hij zo stil is? En zo weinig actie en interesse toont? Die dokter heeft me wel bang gemaakt. Ik vroeg of het normaal was dat hij dat niet doet en hij zei: tja ieder kind ontwikkeld zich op een andere manier.. Tja hiermee ben ik dus niet echt gerust gesteld Sorry voor het lange verhaal Een overbezorgde mama Ik kan me voorstellen dat je je zorgen maakt maar de arts zei het al, ieder kind ontwikkeld zich op een andere manier, ieder zn eigen tempo dus. Juist door zijn opmerking zou ik me wat gerustgesteld voelen. Als die arts maar enige twijfels had over zijn ontwikkeling dan had ie er vast wel wat meer aan gedaan.
Wanneer je kindje het moeilijk heeft om de overgang te maken tussen borstvoeding en flesvoeding of van fles naar lepelvoeding of heel selectief is in zijn eetpatroon, moet je ook een arts raadplegen. Overzicht ontwikkeling per leeftijd Wat zou je kindje moeten kunnen op welke leeftijd? Wat zijn tekenen van een trage ontwikkeling bij je baby? Een overzicht: 6 weken Gemiddeld: je kindje kan je aankijken en volgen met de ogen, wordt stil als het geluid hoort en kan 'sociaal glimlachen' Alarmsignalen: niet reageren op geluid of visuele stimulans 3 maanden Gemiddeld: je kindje kan in buiklig het hoofdje optillen, hij/zij kan een object vasthouden, richt zich naar geluid, maakt handbewegingen, lacht en kirt. Alarmsignalen: niet of amper reageren op sociale interactie en niet kirren of lachen 6 maanden Gemiddeld: je kindje kan rechtop zitten grijpt naar voorwerpen en geeft door van de ene naar de andere hand, brabbelt en verkent het mondje met de vingers Alarmsignalen: hoofdje niet zelfstandig kunnen oprichten, niet grijpen of brabbelen.
Veel kinderen met een TOS hebben niet of nauwelijks gebrabbeld... Ik begin me zorgen te maken.. o nee! Waarom? Het is zo'n lief en rustig meisje. Ze observeert van alles en geniet van andere mensen om haar heen. Waarom toch die zorgen? Is het nodig? Is ze niet gewoon wat later? Of zou er iets anders zijn? Ik denk aan gehoorproblemen... nee, ze reageert op geluiden en het onderzoek in haar eerste weken was goed. Ik denk aan kenmerken van, ze kijkt goed, reageert op ons, waarom denk ik dit? En langzaam aan, zo nu met 9, 10 maanden, begint ze steeds meer te brabbelen. En trots dat ze is! En trots dat ik ben! Onze dochter is gewoon iets later met brabbelen. Zal misschien ook iets later zijn met spreken. Motorisch is ze juist wat vlotter. Iets dat je vaker hoort bij kinderen. Zo blijkt maar weer dat kinderen zich allemaal anders ontwikkelen. Ik weet dat het oké is. Dat ik me echt geen zorgen hoef te maken. En toch doe ik het ook. Ook als logopedist. Juist als logopedist. Omdat er genoeg kinderen zijn die een TOS hebben die pas laat worden geholpen.
De motorische ontwikkeling neemt dus een sprong. Baby's kunnen hun hoofd steeds beter rechtop houden en ze beginnen te oefenen met het reiken en grijpen naar voorwerpen en personen. Een baby leert focussen op objecten en begint kleurcontrasten te onderscheiden. Vanaf 7 maanden laat een baby duidelijke reacties zien op lichamelijke intimiteit met de opvoeder en met vreemden, hier zal een verschil in te zien zijn. Het brabbelen neemt steeds grotere vormen aan en baby's gaan simpele contactspelletjes meedoen (bv. kiekeboe). Baby's waarbij deze ontwikkeling anders verloopt zouden kenmerken van autisme kunnen vertonen. Een baby laat zich dan moeilijk fysiek troosten door de opvoeder, neem geen initiatief in lichamelijk contact en glimlacht niet tot nauwelijks. Baby's met autisme kunnen hun hoofd met moeite omhoog houden en hebben een zeer beperkte interesse in de omgeving (maken geen gericht contact, focus ontbreekt en reiken en grijpen is nauwelijks aanwezig). Baby's met kenmerken van autisme brabbelen niet en imiteren geen geluiden van hun opvoeders.
Zing en lach met je kind mee. Je kunt over de geluiden die het kindje hoort praten en deze uitleggen ('Broem, doet de auto'). Benoem de personen en dingen om het kindje heen ('Daar is papa', 'Kijk de poes'). En vertel je kind steeds wat je aan het doen bent ('Zo, ik ga je wassen'). Geef je kind boekjes van stof of plastic en kijk samen naar de plaatjes. Dit stimuleert het latere lezen.
Als onze dochter zo'n drie maanden is maakt ze enkele geluidjes. Ze kijkt ons met haar prachtige ogen aan, lacht lief en reageert op ons door ons te volgen en naar ons te kijken. Wat een zoetje is het toch. Zo'n lief meisje! Wat zijn we trots! Als logopedist is mijn gehoor verfijnt. Ik hoor hoe andere mensen klanken uitspreken. Ik hoor welke klanken kinderen vervangen in hun spraak of hoe de grammaticale ontwikkeling gaat. Ik ben gericht op de spraak-taalontwikkeling van jonge kinderen, omdat dit al jaren mijn doelgroep is en mijn specialisme ook bij kinderen met TOS (taalontwikkelingsstoornis) ligt, Maar ik hoor dus ook dat mijn dochter niet brabbelt. Met 4 maanden niet, met 5 maanden nauwelijks, met 6 maanden weinig. Ik vergelijk met mijn andere dochters en andere kinderen. Iets wat ouders nou eenmaal doen... Brabbelen is een belangrijke stap in de taalontwikkeling van kinderen. Ze leren zo de spraakmotoriek aansturen en imiteren, ontdekken, de tong besturen, de lippen, de wangen en hun gehoor verfijnt.
Hierdoor zal het kindje zich anders en/of later ontwikkelen dan leeftijdsgenootjes. Bij een baby uit zich dat bijvoorbeeld door op een later moment om te rollen, te zitten, te staan of te lopen, maar ook te praten of te kijken. Sommige vertragingen in of moeilijkheden met de ontwikkeling zijn tijdelijk, bijvoorbeeld na een premature geboorte, anderen zijn blijvend. Dit uit zich dan in een specifieke diagnose zoals cerebrale parese, autismespectrumstoornis, ADHD, leerstoornissen, etc. LEES OOK > Waarom je baby laten testen op autisme een goed idee is Diagnose en behandeling bij trage ontwikkeling van je baby Het is belangrijk om een vroege diagnose te stellen, om op die manier vroeg te kunnen starten met gerichte hulp. Om die diagnose te stellen kunnen ouders onder meer terecht bij vier erkende Centra voor Ontwikkelingsstoornissen (COS). Het COS onderzoekt baby's, peuters en kleuters met een vermoeden van of een risico op een trage ontwikkeling of ontwikkelingsstoornis. Zij staan niet verder in voor de behandeling, maar geven de ouders een duidelijk beeld van de ontwikkelingsmogelijkheden en –moeilijkheden van hun kind.